تحقیق و پژوهش در زمینه تدوین یک مدل تلفیقی مبتنی بر روش زمین‌آماری بیشینه آنتروپی بیزی یا کریجینگ، تئوری آنتروپی و شاخص خسارت‌پذیری آبخوان برای ارزیابی و به‌هنگام‌سازی سامانه پایش کیفیت آب زیرزمینی آبخوان تهران
هدف این طرح تحقیقاتی، تدوین یک ساختار جدید و جامع برای ارزیابی عملکرد سامانه پایش کیفیت آب زیرزمینی موجود آبخوان تهران و به‌هنگام‌سازی آن از نظر موقعیت ایستگاه‌های پایش و فراوانی نمونه‌برداری بوده است. آبخوان تهران که یکی از مهم‌ترین منابع تأمین‌کننده آب شرب، صنعت و کشاورزی در منطقه می‌باشد، در معرض آلودگی‌های مختلف به ویژه از نوع فاضلاب‌های شهری است. این موضوع در برخی از نقاط آبخوان، وضعیت کیفیت آب زیرزمینی را شدیداً دستخوش تأثیر قرار داده است. در ساختار توسعه داده شده در این تحقیق، از قابلیت‌های [1]تئوری آنتروپی، روش زمین‌آماری بیشینه آنتروپی بیزی[2]، روش کریجینگ[3]، و همچنین، یک معیار یا شاخص ساده خسارت‌پذیری آبخوان برای ارزیابی و به‌هنگام‌سازی سامانه پایش استفاده می‌شود. در این تحقیق، از روش مبتنی بر زمین‌آمار[4] بیشینه آنتروپی بیزی، به منظور لحاظ کردن عدم قطعیت‌ها استفاده می‌شود و نتایج به دست آمده با نتایج روش زمین‌آماری کریجینگ مقایسه می‌گردد. به دلیل زیاد بودن عدم قطعیت‌ها در نتیجه کمبود اطلاعات- بخصوص در مورد متغیرهای پایش کیفیت آب زیرزمینی- در محدوده مطالعاتی، استفاده از روش بیشینه آنتروپی بیزی به عنوان روشی کارآمد که متغیرهای دارای عدم قطعیت را به صورت داده‌های نرم در مدل در نظر می‌گیرد، به عنوان یکی از ویژگی‌های این تحقیق، می‌تواند مفید و مؤثر باشد.