امکان‌سنجی ساخت نمونه بتنی خود متراکم با استفاده از پساب و مواد خود تمیزشونده با کاربرد در اجرای آب روهای بتنی
امروزه حفظ منابع آب، یعنی حیاتی ترین ماده ای که بشر به آن نیاز دارد بطور فزاینده ای مورد توجه مجامع مختلف بین المللی قرار گرفته است. معضلات مربوط به مسائل کم آبی به خصوص در سال های اخیر، جوامع مختلف را برآن داشته است که تا حد ممکن در مصرف آب و به ویژه آب آشامیدنی صرفه جویی کرده و از مصرف آن درموارد قابل جایگزینی با آب غیر آشامیدنی جلوگیری کنند. به همین دلیل نیاز به ارائه و انجام طرح هایی به منظور جایگزینی آب آشامیدنی با آب غیر آشامیدنی در صنایع مختلف بیش از پیش حس می شود. صنعت ساختمان نیز یکی از صنایعی است که در بخش های مختلف آن آب و به ویژه آب آشامیدنی استفاده بسیار دارد. یکی از مصارف گسترده آب در صنعت ساختمان در ساخت بتن به عنوان آب اختلاط است که اگر امکان جایگزینی آن با آب های غیر آشامیدنی وجود داشته باشد میتوان در مصرف آب آشامیدنی به مقدار قابل توجهی صرفه جویی به عمل آورد. لذا در پژوهش پیش رو در نظر است که امکان سنجی ساخت نمونه های بتن خودتراکم با استفاده از پساب تفصیه شده فاضلاب به عنوان آب اختلاط و همچنین آب عمل آوری بررسی شود. در این پژوهش برای ساخت نمونه های بتن خودتراکم از پساب تصفیه خانه فاضلاب کرج استفاده شده و نتایج خواص رئولوژیکی و مکانیکی نمونه ها در مدت زمان های عمل آوری 7، 28 و 90 روزه با نمونه های بتن خودتراکم ساخته شده با استفاده از آب شبکه شهری (به عنوان نمونه های شاهد) مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین به منظور دست یابی به عملکرد فتوکاتالیستی و خودتمیزشوندگی در طرح اختلاط برخی نمونه ها از نانو دی اکسید تیتانیوم نیز استفاده شد. نتایج بدست آمده از آزمایش های بتن تازه و سخت شده انجام شده نشان می دهد که با استفاده از پساب و TiO2 میتوان به بتن مطلوبی برای ساخت کانال و آبروهای بتنی از نظر روانی و مقاومت فشاری دست یافت هر چند به مقدار کمی روانی را کاهش میدهد. همچنین آزمایشها نشان داد استفاده از پساب چه به عنوان آب اختلاط و چه به عنوان آب عمل آوری تاثیر خاصی بر میزان خود تمیزشوندگی ندارد در حالی که استفاده از TiO2 به خصوص با مقدار 4 درصد وزنی جایگزین سیمان، میتواند تاثیر چشمگیری در شستگی انواع آلودگیها از سطح بتن داشته باشد.
کلمات کلیدی :